Af en toe struin ik wat rond op internet en kom ik een product tegen dat bijna precies is wat ik ook had willen maken. Een idee dat ik mooi en goed vind, een boek dat gaat over een onderwerp dat me interesseert of een methode die ook wel had willen ontwikkelen.

Mijn reactie is vaak niet: wauw, wat tof dat ik dit product vind, ik wil het dolgraag gebruiken! Het eerste wat ik denk is: shit, nu heeft iemand anders het al gedaan, en kan ik niet meer hetzelfde bedenken. Ben ikzelf eigenlijk wel in staat om zoiets goeds te kunnen bedenken? Er kruipt een naar soort rilling door me heen. De ‘nu ik zie hoe goed iemand anders is, moet ik zelf wel waardeloos zijn’ rilling.

Schaarstedenken

Waar komt die rilling vandaan? Waarom is het soms zo moeilijk voor ons om blij te zijn dat er een nieuw, goed idee is ontstaan – maar niet door ons bedacht? Afgunst naar succesvolle mensen is heel logisch als je ernaar kijkt vanuit het schaarstedenken: er is maar één goed idee, en als een ander dat idee uitvoert voordat jij het doet, ben je verloren zaak. Er zal nooit meer iets waardevols uit jou komen, want het enige wat je ooit had kunnen creëren, is al door iemand anders gemaakt. Op is op.

Overvloedsdenken

Het leuke is dat de werkelijkheid precies het omgekeerde is: er zijn overvloedig veel ideeën. Sterker nog: jij hebt het in je om overvloedig veel ideeën te bedenken! De afgelopen duizenden jaren zijn er al zoveel mensen geweest die nieuwe dingen wisten neer te zetten, die iets aan waarde toe konden voegen aan deze wereld. Telkens weer.

Het maakt in die zin niet uit of jouw idee door iemand anders uitgewerkt wordt. Jouw kracht is namelijk niet dat idee. Jouw kracht is het creëren van zulke ideeën. En als je jezelf blijft voeden, zullen er altijd weer nieuwe ideeën uit jou voortkomen. Een idee krijgen is niet een one time trick. Je kunt door veel waarde te creëren, daar juist beter in worden!

Afgunst gebruiken om zelf beter te worden

Zodra je iemand iets ziet doen dat jij graag had gedaan, kun je jezelf dus geruststellen met de gedachte dat jij nog steeds iets even waardevols neer kunt zetten. En weglopen.

Maar wat nog leuker is, is je object van afgunst gebruiken voor jouw creatieve proces. Iemand heeft iets gedaan dat jij tof vindt, en ook wel had willen doen. Kun je dat misschien als inspiratie gebruiken? Kan het je op ideeën brengen die supermooi zijn, maar die je zonder dit object nooit had gehad? Kun je meer te weten komen over de succesvolle persoon die erachter zit? Kun je van hem/haar leren? Kun je je object van afgunst, gebruiken om waardevollere dingen te maken dan je ooit had gekund zonder?

Mijn eigen rillingen

Tot slot wil ik jullie nog even vertellen hoe dit artikel tot stand is gekomen, omdat het een perfecte demonstratie is van zichzelf. Ik werk namelijk samen met Els aan deze website, en zoals wel vaker las ik vanochtend een prachtig artikel dat ze had geschreven. Eentje die ik ook wel had willen maken! In plaats van blij te zijn dat onze website weer een stukje mooier was geworden, kreeg ik de ‘nu ik zie hoe goed Els is, moet ik zelf wel waardeloos zijn’ rilling. Maar die rilling (en dus Els’ artikel) heeft er wel voor gezorgd dat ik dit artikel heb kunnen maken, wat hopelijk weer waardevol is voor iemand anders. (: