Welvaart stroomt door je heen

Krampachtig oppotten van welvaart

Het lijkt in onze maatschappij vaak alsof we al het geld dat we kunnen krijgen, moeten oppotten. We moeten erop gaan zitten en er nooit meer vanaf komen. Want we zouden maar eens niets meer binnenkrijgen. Of we zouden maar opeens heel veel geld nodig hebben. Op zo’n moment moeten we natuurlijk wel wat spaargeld achter de hand hebben. Dit geldt ook voor spullen. We bewaren de meest vreemde dingen, ‘want het zou maar eens van pas kunnen komen!’.

Typische spullen voor op zolder zijn stoffige hometrainers, oude televisies en al tien jaar niet meer gebruikte kampeerspullen waarvan niemand zich meer precies kan herinneren of de tent nou waterdicht was of niet. Daarnaast hebben we soms zoveel spaargeld dat we ons in de gekste bochten wringen om het maar niet aan de belasting te hoeven geven. We durven niet te veel uit te geven, ondanks dat we met dat geld misschien wel iets leuks zouden kunnen doen. En we durven geen spullen weg te geven, ondanks dat anderen die spullen misschien wel veel beter zouden kunnen gebruiken.

Dat is wat ik noem ‘het krampachtig oppotten van welvaart’. En het is zonde want we onthouden onszelf en anderen er een hoop plezier mee.

Welvaart stroomt door je heen

Het zit eigenlijk ook al in de taal. We zeggen dat we geld ‘hebben’ en spullen ‘bezitten’. Daardoor wordt welvaart als vanzelf een statisch begrip in ons hoofd. Maar stel je nu eens voor dat je geen welvaart hebt, maar dat welvaart ‘door je heen stroomt’. Dit levert een heel ander beeld en gevoel op. Het beeld dat erbij hoort is dat van geld dat blijft binnenkomen en uitstromen.

Zo is het in werkelijkheid ook want iedere maand ontvang je inkomsten en geef je ook weer heel veel uit. In het geval van spullen levert dit het beeld op van spullen die via de kringloop of markplaats daar terecht komen waar ze nodig zijn. Geen kelder meer vol met dozen die nooit geopend worden, maar een huis waar enkel dat in staat wat je nodig hebt, niets meer en ook niets minder.

Welvaart door je heen laten stromen in plaats van bezitten is veel relaxter. Je hoeft niets krampachtig te verdedigingen, je kan gewoon leven.

Durf los te laten

‘Niets krampachtig hoeven verdedigen?’ Dat kan nog best lastig zijn want ergens zijn we toch bang dat we opeens zonder welvaart zullen komen te zitten. Die angst is een oerangst; we willen overleven, en we willen ons indekken tegen mogelijk gevaar. Gelukkig leven we echter niet meer in de oertijd waar de angst voor de dood erg reëel was. In plaats daarvan leven we in de 21e eeuw en wel in Nederland, het land met één van de beste zorgstelsels en best verzekerde inwoners van de wereld. Je hoeft je dus helemaal niet zo’n zorgen te maken.

Ik ben geboren in 1994, tegen de tijd dat ik op de middelbare school economie les kreeg zaten we midden in de economische crisis. Mijn ouders hadden een deel van hun spaargeld belegd in aandelen die flink kelderden. Mijn vader grapte dan wel eens: ‘Tja Els, nu kan je niet meer studeren!’ En terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn tweede studiejaar.

Het is me duidelijk geworden dat het veel beter is welvaart los te laten. Laat het gewoon door je heen stromen. Het komt echt wel goed. Als je in een land als Nederlands woont, zal je niet doodgaan van de honger. Het is een angst die zo weinig reëel is dat je jezelf er alleen maar gek mee maakt. Je kan jezelf veel stress besparen door je welvaart niet meer krampachtig te verdedigen.

Kies een ontspannen werkelijkheid

Jij kan een nieuwe kijk op de werkelijkheid kiezen: namelijk dat welvaart door je heen stroomt. Hierdoor kan je ongedwongen ontvangen én loslaten. Je kan ontspannen met geld omgaan en spullen vinden hun weg naar daar waar ze nodig zijn. Hmmm… is dat niet even fijn?